Als wij onze ‘kinderen’ uit handen geven……….

Als je ziet hoeveel erbij komt kijken om een tomaat te telen van zaadje tot lekkere rode tomaat, dan kijk je heel anders naar een tomaat, met respect! Als ik uitga van ons bedrijf, dan passeren we verschillende perfect op elkaar afgestemde stations. Geen vertragingen of ander oponthoud bij ons...

Allerlei specialisten binnen ons bedrijf buigen zich over hun onderdeel:

De teeltspecialist die de groei en bloei, eigenlijk gewoon de gehele gemoedstoestand van de plant begeleid tijdens de levensloop, van jong plantje wat net komt kijken in deze wereld tot plant die z’n leven geleefd heeft.

De bio-specialist die met de grootste zorg het evenwicht in de biologische omgeving in stand houdt om plagen en ziekten te voorkomen om zo de tomaten zo veilig mogelijk op te kweken. Een vak apart!

De bedrijfsleider die ervoor zorgt dat alles op de teeltlocatie zo verloopt zoals het behoort te lopen, de mensen weten precies wat er moet gebeuren, de werkzaamheden zo verrichten, dat de beste tomaten geoogst kunnen worden.

De mensen van de logistieke afdeling die zorgen voor het transporteren van de tomaten op zo’n manier dat de vruchten hier geen hinder van ondervinden en zo snel als mogelijk op een volgende bestemming komen zodat de versheid gegarandeerd blijft.

De verpakkingsafdeling zorgt voor de juiste verpakking, vaak samengesteld op verzoek van de afnemer, waarin de producten vers en beschermd blijven.

En dan gaan onze tomaten op weg naar hun één na laatste bestemming, de verkoopplek waar de consument ze koopt. Want het bord is de uiteindelijke bestemming…..

In de schakels voor de (super)markt wordt alles streng gecontroleerd. Binnen x uur moet een product verpakt worden, de handelingen moeten op de juiste manier verricht worden, de vruchten gaan onbeschadigd de deur uit, de kwaliteit wordt streng bewaakt. Dus de omstandigheden waarin een tomaat verkeert zijn optimaal.

We maken ons alleen weleens zorgen over de schakels daarna. Vaak komen we tomaten tegen in de koeling of horen we dat consumenten ze in de koelkast bewaren, dit zorgt voor een verlies aan voedingstoffen, voedstelbederf en smaakverlies. Ook kun je tomaten beter niet bewaren in de omgeving van fruit, omdat ze hierdoor sneller rijpen en dus sneller oud worden. We vinden het dan ook jammer als ze ‘gezellig’ naast het fruit liggen. We doen zo ons best alles tot in de perfectie te regelen, alleen de consument kan ons product als minder beoordelen door omstandigheden waar wij geen invloed op hebben. Dat vinden we zonde, want het blijven een beetje onze ‘kindjes’……………….

Een jungle van tomaten

‘Ik zie door de bomen het bos niet meer met al die soorten tomaten, dat was de veelgehoorde reactie van de bezoekers van Kom in de Kas. Dit betekent in positieve zin, keuze genoeg voor iedereen! Alleen weet je van te voren niet wat je koopt, want de meeste tomaten zijn onherkenbaar als soort.

De ideale wereld voor de mensheid is herkenning. Dus als ik lekkere verse tomatensoep ga maken, ik weet welk soort ik hiervoor het beste kan gebruiken. En wil ik ze als gezonde snack tussendoor ik weet wat ik in de supermarkt moet pakken. Dit voorkomt teleurstellingen.

In het verleden had je deze herkenning met aardappelen. Door de soortnaam, wist je welke je moest hebben voor jouw toepassing. Ging je patat maken, dan moest je bijvoorbeeld de Frieslander nemen. Andere bekenden zijn het Bintje, Roseval, Nicola, etc. Ik denk dat we ze allemaal wel kennen als je oud genoeg bent….. Nu hebben de supermarkten dit systeem inmiddels aardig om zeep geholpen, want er liggen alleen nog zakken met ‘kruimig’ en ‘vastkokend’ en wat er in die zak zit, weet je dus niet meer. Het is een inwisselbaar product geworden. Ik weet niet meer bij welke supermarkt ik m’n potentiele patat kan kopen. De gok weegt niet op tegen het werk om eigen patat te maken. Dus ga ik hiervoor naar de markt die het systeem van namen nog wel hanteren. Het is gewoon prettig dat je weet dat je het juiste soort hebt, zodat succes gegarandeerd is als staat te ploeteren in de keuken.

Dit geldt ook voor tomaten. Je wilt niet 2 uur in de keuken staan en dan tomatensoep hebben die niet lekker is, doordat je net de verkeerde tomaten hebt gekocht. Soep kan door de ‘verkeerde’ tomaten zurig blijven, niet mooi van kleur, geen volle smaak hebben. Dat is natuurlijk zonde van je werk.

Ik weet dat bedrijven bezig zijn met allerlei labelsystemen, echter als ze allemaal hun eigen label eraan hangen, wordt de eenvoud er niet groter op in de jungle van tomaten. Wie weet raad?

Groente wordt het paradepaardje van Nederland!

Ik ben gek op groenten, minder op patat, aardappelen, etc. Je zou zeggen, de ideale combi, maar de meeste eetgelegenheden zijn hier niet op ingespeeld. Vandaar dat ik waarschijnlijk ook niet graag uit eten ga.

Als de salade op tafel wordt gezet, krijg je een bakje met een paar blaadjes groen erin met een kwak saus erop voor de smaak. En als je geluk hebt nog ergens een stukje tomaat of komkommer..... Aan de andere kant van je bord wordt dan zo'n grote bak vette patatten gezet. Ik vind het niks. En bovendien is het niet gezond, terwijl we in alle opzichten onze mond vol hebben over gezondheid. Elk jaar in december sturen we onze familieleden en vrienden een (digitale) nieuwjaarswens met hierop een 'gelukkig en gezond nieuwjaar'........ Maar ons eetgedrag hierop aanpassen, valt toch niet mee. Volgens de statistieken eten we te weinig groenten en is Nederland ook nog eens een land waar niet veel groenten gegeten worden. Terwijl we het land zijn van de mooiste en gezondste groenten! Nagenoeg biologische groenten die uit onze kassen komen, eerlijke arbeid en een assortiment waar je 'u' tegen zegt!

Time for a change......

 Laten we de verhoudingen veranderen! Groente moet het paradepaardje van Nederland worden, net als pizza dat van Italië is, bier dit van België is en Fish and Chips dit van Engeland is? Een mooi begin is min. 2/3 groenten, max. 1/3 'zetmeel', niet alleen thuis, maar ook in eetgelegenheden! Want als we na een etentje geen schuldgevoel hebben van alles wat we naar binnen gewerkt hebben, komen we sneller weer blij terug bij zo'n restaurant! En hebben we meer kans op een gelukkig en gezond leven.

Op het middenpad op een kissie

Wat is de tijd veranderd…... Was vroeger in de tuin werken na schooltijd, iets wat knus en kneuterig was, nu is dat toch even een ander verhaal geworden. Zelfs mij verbazen de ontwikkelingen die ik zie. Dit komt waarschijnlijk omdat ik al een tijdje geen scholier ben.

Als ik naar m’n eigen jeugd als scholier kijk, zo’n 25 jaar geleden; dan dronk je koffie uit zo’n half afgewassen kopje wat in huis niet meer voldeed, uit een mandje wat ‘moeder de vrouw’ kwam brengen, je zat op het middenpad op een emmer of een ‘kissie’ die je ondersteboven zette en had de grootste lol, om daarna weer stevig aan de ‘arbeit’ te gaan. Want stevig dat was het. Er waren nog niet zoveel hulpmiddelen als nu. De oogstbare producten hingen niet op werkhoogte. De ‘oranje wasmanden’ waarin mijn paprika’s werden geoogst, moest ik als scholier zelf naar voren dragen. En dat was een heel eind, kan ik je vertellen, als je mand precies aan het einde van je pad vol was. Aan het einde van de week gaf je je zelfgeschreven briefje aan de baas, hij haalde het geld uit z’n broekzak en je kreeg je ‘verdiende loon’.

Anno 2015 zullen er best nog een aantal bedrijven zijn waar dit zo gaat, maar deze zijn volgens mij van het uitstervende ras. Als ik nu bij mijn huidige werkgever CombiVliet kijk, is dit toch fantastisch geregeld allemaal! Alles wordt netjes geregistreerd, pauze in mooie, schone kantines op een stoel in plaats van een emmer of een ‘kissie’. Schone toiletten. Je kunt zelfs bonussen krijgen als je boven de gestelde norm kan werken. De arbeidsomstandigheden zijn gewoon goed geregeld. Geen zwaar sjouwwerk, niet heel de dag bukken. Gewoon lekker je zakcentje verdienen als scholier. De lol die ze onderling hebben, is gelukkig wel van alle tijden!

 

Onze gezondheid gaat voor alles!

Toch? Dat zeggen we wel, maar ons gedrag is hier nog niet naar. We eten te vet, teveel suiker, teveel zouten, teveel vlees en dan nog al die E-nummers die we onopgemerkt naar binnen werken. En niet te spreken over ons rook- en drinkgedrag wat daar nog bovenop komt……

Wat mij is bijgebleven is een citaat wat ik onlangs tegenkwam ‘We geven veel geld uit om ongezond te leven en geven daarna nog meer geld uit om weer gezond te worden’. Dat klinkt vreemd! Ik denk ook dat we op dit gebied in een bewustwordingsfase zitten, een veranderingsfase, omdat het ‘gezond’ leven steeds meer een issue wordt. Straks kunnen we meten wat we nodig hebben per dag aan voedzame stoffen om gezond te blijven. Hoe makkelijk is dat? Geen chemische Multi-vitaminepil die niet werkt, maar gerichte voedingstoffen om ‘gewoon’ gezond te blijven.

Ik was deze week bij een presentatie die Harvest House organiseerde. Daar was Hans Steenbergen die trendwatcher is op gebied van foods en drinks. Hij gaf aan; ‘Het is ergens fout gegaan met ons eetpatroon, we hebben de verkeerde afslag genomen’. Dan vraag ik me af, is het dan echt zo erg? Hij liet aantal beelden zien van mensen die steeds zwaarder worden, eerder overlijden aan allerlei ziekten die als oorzaak slechte voeding hebben. Als je de groeilijn ziet van deze aantallen, dat is schrikbarend hoog.
Maar er is hoop, de wereld is in verandering, dit gaat razendsnel. Je hoopt dat je dit bij kunt houden, maar daar moet je je best voor doen. Iets wat je in eerste instantie raar vindt, is voordat je het weet een trend waar je niet meer omheen kunt. Dus kijk om je heen wat er gebeurt en sta ervoor open. Ook als bedrijf zijnde. De wereld wordt nooit meer zoals nu.

Wij hebben het geluk dat we gezonde producten telen. Mooier kan het eigenlijk niet! Producten die ons gaan helpen gezonder te worden. Want stel je voor dat je hamburgers produceert, dan heb je een grotere uitdaging als je het mij vraagt.

Mensen worden ook blij van gezond eten. Het geeft ze een goed gevoel (ik bedoel, geen schuldgevoel). Dat is toch geweldig dat je van onze producten wèl een goed gevoel krijgt! Wat hebben we dan een mooie toekomst voor ons liggen……….

Je hebt namelijk niks aan 'donkere', ze willen alleen 'lichte'!

Vroeger had onze buurman altijd Violieren (Matthiola's). Als de luchtramen van de kas dan open stonden, overheerste de geur van de Violieren de geur van de Freesia’s die in onze tuin stonden. Terwijl er een sloot tussen zat. Duizenden bij elkaar is toch wel veel voor een normale neus......

Nu het bedrijf waar ik werk jonge plantjes verkoopt van oa. Violieren en mijn broer ze ook jaarlijks een ronde teelt, ga ik het een steeds gezelliger bloemetje vinden. Het is een dankbare bloem. Als je verse hebt, heb je er zo twee weken plezier van. Ze staan lekker 'vol' in een vaas. Ook leuk in een paar kleine vaasjes met wat andere soorten bloemen erbij. En als je er geen duizenden in je kamer hebt, wordt je huiskamer gevuld met een 'blommig' geurtje, waar geen chemische luchtverfrisser tegenop kan!

De violier is er in mooie kleurtjes, beetje de 'candy'-kleurtjes, lila, crème, wit, abrikoos, roze, cyclaam, paars..... Wist je dat de dubbelbloemige violier, dé bloem is en dat er soms wel eens een enkele tussen staat. Niet eruit geselecteerd. Dit is zogezegd, een 'foute', het wilde soort. Stiekem vind ik deze heel mooi, meer veldbloem-achtig.... Maar dit is 'm dus niet, volgens de veredelaars en de gevestigde orde.

Als de zaadjes van een violier gekiemd worden, heb je twee soorten plantjes, dit is ongeveer 50-50. De enkelbloemigen zijn donkerder qua kleur dan dubbelbloemigen. De plantjes worden een bepaalde tijd op een temperatuur van 4-5 graden opgekweekt, waardoor het kleuronderscheid ontstaat. Een machine selecteert de plantjes op kleur. Je hebt namelijk niks aan 'donkere', ze willen alleen 'lichte'! De donkergroene plantjes, de enkelbloemige (vruchtbare) worden gestort, want hier blijkt geen markt voor, hier komt geen mooie bloem uit..... Na deze  selectie worden de lichtgroene plantjes, de dubbelbloemige (de onvruchtbare) aan de teler geleverd.

Als jong plantje van zo'n 2-3 cm poot de teler ze in de volle grond, waar ze uitgroeien tot een volwassen bloem. Als je goed naar deze bloem kijkt,  kun je zien dat deze plant tot de dezelfde plantenfamilie behoort als de kool, nl. de Brassicaceae. Dit is tijdens de teelt goed te zien. Het plantje groeit eerst vele weken in een soort rozet en dan pas de laatste twee weken schiet de bloem eruit. De naam Violier is een vanuit het Chinees verbasterde naam die “Eeuwige schoonheid en liefde, ik hou van je” betekent. In Nederland wordt deze bloem ook wel Moederdag bloem genoemd. Dit komt voornamelijk, omdat de natuurlijke bloeitijd van de Violier in de eerste koude kassen altijd rond de Nederlandse Moederdag is.

Vorig jaar heb ik in voorjaarsvakantie samen met de kinderen geholpen violieren te poten. Het was hun vakantiewerkje om wat bij te verdienen bij Ome Dennis. Om het voor de koffietijd af te hebben, moesten we even ‘meters’ maken. Dus mamma kwam in actie. Op dat moment kwam dat gevoel van nostalgie weer terug. Het poten ging als een trein, daarna het opstaan was een grotere uitdaging, als veertiger. Als kind van een tuinder was het voor ons dagelijkse kost om te helpen in de tuin. Je wist niet beter! Ik heb er veel van geleerd en hoop dat ik dit mijn kinderen ook bij kan brengen. Al zijn de tijden wel veranderd……..

De Violier zie je steeds meer, meestal in een boeket, maar soms ook als mono-bos. In een boeket geeft een enkele violier een lekkere geur aan de gehele bos. Zelf vind ik verschillende kleuren bij elkaar ook heel leuk. Mixen met eigen soorten of andere soorten bloemen, alles kan.  Misschien wordt het donkere soort (de enkelbloemigen) nog weleens normaal of hip. Want, It’s all in de mix!

 

Freesia's, herinneringen van toen, bloemen van nu!

Weet iedereen wat Freesia's zijn? Ik denk het wel..... Een sierlijk, heerlijk geurend bloemetje waar je lang plezier van hebt na aankoop. Het bloemetje leeft, want in de vaas gaan de knopjes één voor één open. Als je er goed voor zorgt, heb je dagen achter elkaar geen chemische luchtverfrisser nodig. Dit moet toch een feest zijn?

Voor mij veel herinneringen aan Freesia's. Ik ben er net niet tussen geboren, maar een groot deel van m'n leven teelde mijn vader Freesia's. Freesia's hadden voor mij als kind leuke en minder leuke kanten. De minder leuke kant was dat ik altijd in de tuin moest werken. Wat ik ook logisch vond, ik wist niet beter, maar ik baalde er ook weleens van. Andere kinderen van mijn leeftijd mochten lekker tv kijken of niks doen, maar bij ons thuis was 'niks doen' geen optie. Ik moest gaas op en afrollen zonder dat m'n vingers ertussen kwamen, steunmateriaal erbij zetten en dat woog best zwaar, bollen poten op m'n knieën, bloemen snijden, 5 bosjes bij elkaar bundelen, hoezen, emmertjes vullen, veilingkaartjes schrijven, en dan weer op de knieën de bollen er weer uit halen, gewoon het hele proces van A tot Z. Een deel van deze werkzaamheden gaat nu gelukkig anders hoor. Maar waarschijnlijk is daar de basis gelegd voor het feit dat ik nu moeilijk, niks kan doen, terwijl het me wel lekker lijkt! Gewoon eens heerlijk relaxen, niks doen. 

Van kleins af aan mocht ik met m'n broertje de bloemen snijden die niet meer naar de veiling hoefden. En daar konden wij mooie bosjes van maken en verkopen. We zorgden ervoor dat we zo'n 30-40 bosjes hadden en die verkochten we wekelijks aan de deur. Toen had je nog geen stalletjes aan de weg. In de zomermaanden verkochten we een veelvoud dus als kind hadden we meer dan een zakcentje! We leerden verkopen, met geld om te gaan, te werken, vermaakten ons en als we iets wilden, konden we het zelf kopen. Achteraf een hele goede basis voor een volwassen leven.

Het mooie van Freesia's vind ik nu dat het met liefde geteeld wordt, het is geen massa. Het is een bijzondere bloem die bij veel mensen favoriet is. Echter de echte mooie cq. hoofdtakken zie je niet veel in de winkels. Ik hoor vaak mensen op beurzen en open dagen zeggen: deze zijn veel mooier dan in de winkels....Deze zou ik wel willen, maar waar haal je die?

Dat is bij veel bijzondere bloemen zo trouwens! 

Laatst zag ik Freesia's in een bruidsboeket, gecombineerd met Celosia's en nog een paar andere tegenwoordig 'zeldzame' bloemen. Echt geweldig, dán maak je nog eens de blits op je trouwdag! Gewoon stoer, lekker gewaagd, bijzonder, en heel fleurig en gezellig. Want zo'n dag is toch speciaal? Dan wil je toch geen standaard bloemen? Zet een bos Freesia's ook eens leuk in een paar bijzondere vaasjes met bloemen in verschillende lengten. Of koop een bosje in verschillende kleuren. Misschien eens meerdere takken dan standaard die 10. Veel leuker, mooier, hipper en gezelliger dan zo'n bosje in zo'n standaard vaasje 'kwakken' net als oma deed.

Waar kunnen al die mensen die Freesia's willen, die 'mooie' kopen? Als we er nou eens gewoon om gaan vragen om vraag te creëren. Geen genoegen nemen met een 'export bossie hutsefluts' wat niet uitkomt. Nee, we willen die mooie takken die vers zijn, en ook nog eens lekker ruiken! Want daar staat de Freesia om bekend, die frisse bloemengeur.